Όταν ο Αετός έγινε Κότα
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας Αετός.
Μεγάλος, με το δυνατό άσπρο στήθος του να προβάλλει προς τα μπρος, το κεφάλι πάντα ψηλά και τα φτερά του τεντωμένα να πετάει εκεί που δεν φτάνει άλλο πουλί και η σκιά του να σπέρνει τον τρόμο και τον φόβο. Να βλεπει τον κόσμο από ψηλά γνωρίζοντας πως όλα εκεί κάτω όπως και ο ουρανός του ανήκουν.
Του τα χάρισε ο Θεός.
Είναι ο Βασιλιάς!
Πάντα περήφανος και άφοβος να πετάει, δίνοντας και κερδίζοντας κάθε μάχη για να προστατέψει την ελευθερία του.
Κάποια μέρα εκεί που πετούσε εντόπισε ένα φίδι πάνω σε ένα κλαδί ενός δέντρου.
Κατευθείαν πέταξε προς την λεία του. Στην προσπάθεια να αρπάξει το φίδι, πρόλαβε εκείνο να δάγκωσει τον Αετό ποτίζοντας τον με το δηλητήριο που είχε ανάμεσα στα δόντια του. Το δηλητήριο δεν μπόρεσε να σκοτώσει τον Αετό, αλλά ήταν αρκετό να το ακινητοποιήσει. Ακινητοποίησε τον τεράστιο Αετό μαζί με την περηφάνεια του. Το φίδι δεν μπορούσε να τον φάει, ο Αετός ήταν πολύ μεγάλος για να χωρέσει στο στόμα του φιδιού. Ο Αετός προσπαθούσε να πετάξει χωρίς επιτυχία. Δεν μπορούσε να κουνήσει τα φτερά του, πόσο μαλλον να περπατήσει.
Το φίδι γέλασε πονηρά και σκαρφίστηκε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση ποτίζοντας τον Αετό με ένα άλλο δηλητήριο. Με πλάνη, το πιο επικίνδυνο δηλητήριο!
Όσο ήταν ακινητος ο Αετός, άρχιζε το φίδι να του ψυθιρίζει στο αυτή:
«Είσαι μία Κότα, γιατι δεν μπορείς να πετάξεις! Είσαι μια κότα που φοβάσαι ακόμα και τον ίσκιο σου! Είσαι μια κότα…»
Το φίδι συνέχιζε να του το ψυθιρίζει χωρίς σταματημό!
Αρχικά προσπαθούσε να αντισταθεί ο Αετός, αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει τα φτερά του. Σιγά σιγά άρχιζε να τρελαίνεται ο Αετός. Στο μυαλό του υπήρχε μία τεράστια μάχη. Από την μία οι αναμνήσεις πως πετούσε ψηλά και άφοβα, πως ήταν Αετός. Από την άλλη, η φωνή που του έλεγε συνέχεια πως δεν είναι Αετός και το γεγονός του ότι δεν μπορεί να κουνήσει τα φτερά του για να πετάξει. Σιγά σιγά πείστηκε ο Αετός. Η λογική του έλεγε πως αφού δεν μπορείς να πετάξεις είσαι Κότα και αφού είσαι Κότα δεν είναι αναμνήσεις αλλά όνειρο πως πετούσες!
Το φίδι έσυρε τον Αετό μέχρι ένα κοτέτσι και τον άφησε εκεί.
Όταν συνήλθε ο Αετός και μπορούσε να περπατήσει πήγε ανάμεσα στις κότες και άρχισε και αυτός με την σειρά του να τρώει καλαμπόκι σκυβοντας το κεφάλι. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Μέρα με την μέρα ο Αετός έβγαινε με την Ανατολή του ήλιου, έσκυβε το κεφάλι του και έτρωγε το καλαμπόκι. Με την δύση του ηλίου έμπαινε σκυφτός μέσα στο κοτέτσι.
Μία μέρα που έμοιαζε με τις άλλες μέρες βρέθηκαν η κότες κάτω από μία τεράστια σκιά. Ξαφνικά άρχισε να φωνάζει μία κότα:
«Αετοοοος!!!!»
Έτσι άρχισαν όλες η κότες να τρέχουν πανικόβλητες αριστερά και δεξιά. Ο Αετός που πλέον ήταν Κότα δεν κατάλαβε τι έχει συμβεί και ρώτησε μία κότα τι τρέχει. Εκείνη του είπε πως την σκιά την δημιουργεί ένας μεγάλος Αετός, πως είναι ο Βασιλιάς των ουρανών και πως πρέπει να πάνε να κρυφτούν. Ο Αετός-κότα ακολούθησε τα λόγια της κότας και έτρεξε να κρυφτεί.
Πέρασαν κάμποσες εβδομάδες και εκεί που έτρωγε ο Αετός-κότα σκυφτός το καλαμπόκι ξαναβρέθηκαν κάτω από μία τεράστια σκιά. Ξανά ακούστηκε μία κραυγή «Αετοοός» και άρχισαν πάλι να τρέχουν πανικόβλητες η κότες. Ο Αετός-κότα τόλμησε να υψώσει το κεφάλι του και είδε τον Αετό. Ένα πανέμορφο, δυνατό και περήφανο πλάσμα. Βλέποντας το ψιθυρισε:
«Αχ πόσο θα ήθελα να είμαι Αετός και να πετάω…»
Ακούγοντας τον μία κότα του είπε:
«Άσε τις βλακείες, κότα είσαι και οι κότες δεν πετάνε!»
Και έτσι ο Αετός-κότα έσκυψε το κεφάλι του και συνέχιζε να ψάχνει κάτι να κρυφτεί.
Το πόσο θα διαρκέσει η κατάσταση του Αετού που πιστεύει πως είναι κότα και αν θα μπορέσει ποτέ να ελευθερωθεί από το δηλητήριο του φιδιού είναι άγνωστο… εξαρτάται από τον ίδιο! Εξαρτάται από το αν θα τολμήσει κάποια μέρα να ανοίξει τα φτερά και να φτερουγίσει έστω μία φορά, να υψωθεί στον Αέρα. Εκίνη την στιγμή θα θυμηθεί ποιος είναι και τι είναι ικανός να κάνει… εξαρτάται λοιπόν από τον ίδιο!!!
Εξαρτάται Άνθρωπε, Έλληνα από εσένα, να σηκωθείς, να φτερουγίσεις μία φορά και να θυμηθείς ποιος εισαι!
Χρήστος Μαστραντώνης
